Rabobank: van sleeping beauty naar gedeelde trots

Coöperatie als kracht tegen polarisatie

Stefaan Decraene is twee jaar directeur bij Rabobank. Als loyale Vlaming is dit pas zijn derde werkgever sinds hij in 1988 met zijn loopbaan startte. Wat is volgens hem de ziel van de Rabobank, wat speelt er bij de coöperatie en hoe ziet hij de toekomst?

Toen een headhunter Stefaan Decraene ruim twee jaar geleden belde met de vraag of hij voorzitter van de groepsdirectie wilde worden bij Rabobank, was zijn eerste gedachte: ‘Misschien 30 procent dat ik dat zal doen’. Hij werkte bij BNP Paribas in Frankrijk, werd daar gewaardeerd en had er een mooie internationale uitdaging. En, zegt hij zelf, Vlamingen zijn nu eenmaal erg loyaal. “Rabobank is de derde werkgever in mijn loopbaan. Ik ben van nature geen job hopper.” Vervolgens sprak hij heel wat mensen. En hoe meer hij met die mensen praatte, hoe meer hij getriggerd werd om het toch wél te doen. Wat de doorslag gaf? “De kwaliteit en de chemie van de gesprekken die ik had. Warm, in – nemend, vertrouwend en transparant over wat goed was, maar ook over een aantal impactvolle dossiers, zoals de WWFT (Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme) of de discussie met betrekking tot stikstof.”